Σκηνικά
1990 Αφετηρία, τα μικρά θέατρα. Χώροι περιορισμένοι, που απαιτούν επινόηση. Επικρατεί η απλότητα στις σκηνικές κατασκευές.
Με τη μετάβαση στις κρατικές σκηνές και τα επιχορηγούμενα θέατρα, το πεδίο διευρύνεται. Οι υποδομές και οι σκηνικοί μηχανισμοί προσφέρουν νέες δυνατότητες. Η σκηνογραφία εξελίσσεται σε συνθέσεις χώρων, με κίνηση και πολύπλοκη τεχνική, ακολουθώντας τη μηχανική εγκατάσταση κάθε θεάτρου.
Στα ανοιχτά αρχαία θέατρα και στους υπαίθριους χώρους πολιτισμού, η σκηνογραφία μεταμορφώνεται σε εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας. Αναδεικνύεται μια νέα κατηγορία σχεδιασμού, στενά συνδεδεμένη με το ελληνικό τοπίο και περιβάλλον.
Επτά επί Θήβας, Αισχύλου Δημοτικό Θέατρο Πάτρας, 1994
Ίων, Ευριπίδη Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» σε συμπαραγωγή με τον αγγλικό θίασο Actors Touring Company Πρώτη Παρουσίαση: 11/7/1994, στο Θέατρο Δάσους («Γιορτές Ανοιχτού Θεάτρου» του Δήμου Θεσσαλονίκης)
Κάτω από το γαλατόδασος, Ντύλαν Τόμας Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Πρώτη Παρουσίαση: 10/7/1991, στο Θέατρο Κήπου («Γιορτές Ανοιχτού Θεάτρου» του Δήμου Θεσσαλονίκης)
Εκκλησιάζουσες, Αριστοφάνη Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», 2002